Hanoi......brommertjes en Uncle Ho
De volgende dag ontwaken we in bruisend Hanoi! Wat een verandering weer t.o.v. de steden in Laos en Cambodja. We kunnen weer op de stoep lopen, hoeven niet over open riolen heen te stappen en genieten van mooie oude gebouwtjes en leuke straatjes. Op straat is het een chaos en geweldige drukte. Enorme aantallen brommertjes crossen hier door elkaar, we verwachten ieder moment dat er iemand wordt aangereden, maar het gaat steeds net goed. Vrouwtjes met rieten hoeden en 'draagmanden' lopen hun groenten en baguettes te verkopen. Op straat wordt gekookt en gewerkt; de stoep wordt op veel plekken als verlengstuk van de winkel of werkplaats gebruikt. Kleine kinderen lachen en wijzen naar ons en op elke hoek van de straat wordt ons 'transport' aangeboden (motorbike sir? tuk-tuk sir?). Terugzwaaien en vriendelijk lachen werkt het best!
Op ons gemak verkennen we de stad. Ook hier hebben we ons aankomst weer goed getimed (not). Ons visum voor China moeten we hier bij het Chineese consulaat regelen. Helaas komen we een half uur te laat (op vrijdagmiddag) en moeten we tot maandag wachten! 'Gelukkig' kan het later die week snel geregeld worden als we maar extra dollars ophoesten om de ambtelijke molen sneller te laten werken (grom).
We bezoeken het mausoleum van Ho Chi Minh, liefkozend 'Uncle Ho' genoemd door veel Vietnamezen. We kijken onze ogen uit naar al het protocol en uiterlijk vertoon. Het mausoleum is streng bewaakt met iedere 5 meter een erewacht in smetteloos wit kostuum. Binnen in het mausoleum wordt iedereen tot stilte gemaand en schuifelen we langs de kist waar Ho in ligt opgebaard! Vooral de Vietnamen zijn behoorlijk onder de indruk. Ho Chi Minh is DE nationale held hier, dat blijkt vooral als we het naastgelegen museum bezoeken. Zonder hem zou Vietnam nergens zijn, zowel nationaal als internationaal.